Facebook မှာမပျော်တော့လို့ Account ကို တော်တော်ကြာကြာ Deactivate လုပ်ထားလိုက်တယ်။
ဒီနေ့မနက်မှာတော့ ပြန် Activate လုပ်ပြီး ကိုယ်လုံးဝမလုပ်ချင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကိုလုပ်ခဲ့ရတယ်။
Facebook မှာ အကြွေးတက်တောင်းရတာပဲ။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမကြိုက်လိုက်တာပြောမနေပါနဲ့တော့။ကိုယ်လုံးဝမလုပ်ချင်တဲ့အလုပ်ပါ။
ဒါပေမယ့်လည်းမတတ်နိုင်ဘူး။ တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ Personality ကို Facebook ပေါ်မှာပဲတည်ဆောက်တတ်တဲ့ သူမျိုးမို့ ကိုယ်လည်းဒါမျိုးလုပ်မှဖြစ်တော့မယ့်အခြေအနေရောက်သွားတာပဲ။
တစ်လက်စတည်း Facebook ကိုပိုအယုံအကြည်မဲ့သွားတယ်။
ကိုယ့်ကိုအကြွေးပေးရမှာကြောက်လို့ ပတ်ရှောင်နေတဲ့သူက ခရီးတွေတောက်လျှောက်သွားပြီး Facebook ပေါ်မှာကျ သူဌေးဂိုက်နဲ့ သာယာစိုပြေ ငါတို့မြေလုပ်နေတာ မနည်းမနော Postတွေ။
သူ့အမေလည်း သနားပါတယ်။ “သားသမီးမကောင်း မိဘခေါင်း”ဆိုတာမျိုး…..ကိုယ့်ကိုတောင်းပန်ရှာတယ်။
တကယ်ဆို တောင်းပန်ရမယ့်သူက သူ့အမေမဟုတ်ဘဲ သူကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်သင့်တာလေ။
မြန်မာကားတွေထဲမှာပြောသလိုပဲပေါ့။ “လူဆိုတာလုပ်ရဲရင် ၊ ခံရဲရမယ်”မလား?
ပြောမယ့်သာပြောရတယ်။ ကိုယ်တွေဆိုသည်မှာ စိတ်တို ဒေါသထွက်နေတာကလွဲ သူ့ကို မုန်းသွားတာ ရွံသွားတာမျိုးလည်းမဟုတ်ပြန်ဘူး။
တာဝန်ယူမှု ၊ တာဝန်ခံမှုမရှိဘဲ ပြီးစလွယ် ရှောင်ပြေးနေတတ်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ကိုတော့ အံ့ဩတယ်။
အသက်ကလည်း ငယ်တော့တာမဟုတ်။
ဒီလိုစိတ်ဓာတ်တွေနဲ့ ဒီလိုလူငယ်တွေများလာရင် ဒီလူမှုပတ်ဝန်းကျင်အတွက်တော့ ရင်လေးစရာပဲ။
ဟူး … မလွယ်ကြောတွေ။
လူတွေကလည်း ဘာတွေလား? ပဲ။
စိတ်လေချက်…
အခုတော့ Facebook ကို ပြန် De ထားလိုက်ပြီ။ Activate ဖြစ်နေရတာကို စိတ်မသက်သာလွန်းလို့။
#NOe